توده تناسلی چیست؟

میوم های رحمی از شایع ترین توده تناسلی زنان است. این توده ی خوش خیم، از بافت عضلانی تشکیل شده و به هورمون های بدن حساس است. این توده تحت تاثیر آندروژن و استروژن رشد نموده و بعد از برداشتن تخمدان ها و پس از یائسگی مجددا برگشت می کند. 40% از خانم ها ممکن است در زمان بارداری خود به این توده دچار شوند. این بیماری در خانم های سیاه پوست شیوع بیشتری دارد. ما در مقاله ی زیر به بررسی اینکه توده تناسلی چیست و  شایع ترین توده  های تناسلی به نام میوم های رحمی  می پردازیم.

 

چاقی ریسک ابتلا به میوم را بالا می برد

مواردی که ریسک ابتلا به میوم را بالا می برد عبارتند از:

• چاقی
• تغذیه با گوشت قرمز
• فشار خون
• الکل
• عفونت های رحمی
• تخمدان پلی کیستیک
• مصرف قرص های ضد بارداری در سنین پایین( 13 و 16 سالگی)

 

توده تناسلی چیست و  چگونه تشخیص داده می شوند؟

معمولا توده تناسلی با معاینه ی پزشک تشخیص داده می شوند. دیگر روش های تشخیصی برای تعیین موقعیت، سایز و میزان توده عبارتند از:

• هیستروسالپنگوگرافی: در هیستروسالپنوگرافی از داخل رحم، عکسی رنگی گرفته می گردد.
• هیستروسکوپی: این روش برای تشخیص میوم از نوع ساب موکوزا انجام می گیرد. به این طریق حتی می توان این نوع از میوم را برداشت.
• از طریق MRI: این روش جزء روش های غیر متداول برای تشخیص توده های تناسلی است.
• سونوگرافی از نوع ترانس واژینال: چنانچه سایز میوم کمتر از ده هفته بوده باشد، این روش، بهترین روش برای تشخیص است.

 

میوم می تواند باعث ناباروری شود

طبق تحقیقات انجام شده، میوم ها می توانند باعث عدم تخمک گذاری شوند. همچنین آن ها با تداخل در خونرسانی و انحراف آندومتر مانع از لانه گزینی جنین شده و می توانند باعث نازایی شوند. انحراف لوله های رحمی در اثر میوم از علل بیرون آمدگی فیبروئید است که یکی دیگر از علل ناباروری می باشد. گفتنی است تعدادی از میوم ها نیز وجود دارند که در ساختمان آندومتر اختلالی ایجاد نمی کنند.

حاملگی با وجود توده تناسلی

بارداری زنی که میوم دارد، پر خطر است. چرا که در آن ها خونریزی پیش از زایمان بیشتر بوده و احتمال زایمان های زودرس نیز بیشتر است. وجود میوم های بزرگ در قسمت تحتانی رحم می تواند باعث دیس توشی در هنگام زایمان شود. عوارض فوق می تواند ریسک سزارین را افزایش دهد. همچنین میوم می تواند باعث ناهنجاری های جنینی، کاهش اندام ها و برخی عوارض دیگر گردد.

اندیکاسیون های جراحی

اندیکاسیون های جراحی عبارتند از:

• درد مزمن یا احساس درد و فشار در ناحیه ی تحتانی شکم
• خونریزی های غیر طبیعی و همچنین کم خونی های ناشی از آن که به درمان های هورمونی پاسخ نمی دهد.
• درد حادی که ناشی از چرخیدن میوم است.
• افزایش سایز رحم در سال های قبل از یائسگی
• افزایش سایز میوم در سال های بعد از یائسگی
• ناباروری
• بزرگ شدن رحم همراه با نشانه ها و علائم فشاری

گفتنی است درمان قطعی توده تناسلی برداشتن رحم است. اما اگر بیماری تمایل به بارداری داشته باشد یا بیماران جوانی که ترجیح می دهند رحمشان را حفظ نمایند، برداشتن میوم روش جایگزین به حساب می آید.

طبق تحقیقات انجام شده، میزان عود میوم ها در بیمارانی که اقدام به برداشتن میوم می کنند حدود 50% بوده که بیشتر از یک سوم مواقع، تکرار جراحی ضرورت پیدا می کند.

آمبولیزاسیون یک روش دیگر درمانی است که در آن پارتیکل های کوچکی به عروق رحم تزریق شده و به این طریق خونرسانی به میوم مختل می گردد. در نتیجه حجم میوم 40 تا 50 درصد می گردد.

راه دیگر درمانی تخریب آندومتر است. این روش از طریق حرارت، لیزر و یا انهدام آن توسط مواد شیمیایی است.

انواع روشهای درمان توده های ناحیه تناسلی

توده های ناحیه ی تناسلی یک بیماری شایع در میان خانم هاست که می تواند به دلایل مختلفی ایجاد بشود. این توده ها می تواند ناراحت کننده و دردناک باشد. در اکثر موارد این بیماری یک مشکل جدی نبوده و به راحتی می توان برای درمان توده های ناحیه تناسلی نزد متخصص مراجعه کرد. ما در مقاله ی زیر به بررسی انواع روش درمان توده  تناسلی می پردازیم.

 

 

دلایل ایجاد توده های ناحیه ی تناسلی

برخی دلایل ایجاد توده های ناحیه ی تناسلی عبارتند از:

• فولیکولیت: یکی از شایع ترین دلایل ایجاد توده های ناحیه ی تناسلی، فولیکولیت است. فولیکولیت میتواند در اثر موهای درونی، اصلاح، پوشیدن لباس زیرهای تنگ، استخر یا حمام گرم و زخمی که در اثر اصلاح بوجود می آید، ایجاد گردد.
• زگیل تناسلی: زگیل تناسلی از طریق عفونت های منتقله ی جنسی ایجاد می شود. برای پیشگیری از این عارضه، فرد باید قبل از تماس جنسی، واکسن HPV تزریق نماید.
• تبخال تناسلی: تبخال تناسلی نیز از طریق ویروس HSV ( هرپس سیمپلکس) ایجاد شده و می تواند منجر به نقاطی دردناک گردد. این ویروس را نمی توان از بدن خارج نمود، ولی از طریق دارو می توان علائم بیماری را تا حد زیادی کاهش داد و به این وسیله خطر انتقال به شریک جنسی را پایین آورد. همچنین استفاده از کاندوم نیز می تواند خطر سرایت را تا حد زیادی کاهش بدهد.

           و

• عدم تعادل هورمونی: عدم تعادل هورمونی نیز می تواند باعث ترشح ماده ای بشود که حفره های ناحیه ی تناسلی را مسدود کند. این حفره ها می تواند باعث ایجاد توده های ناحیه ی تناسلی و ایجاد درد بشود.
• عرق نمودن بیش از اندازه: عرق کردن بیش از اندازه در اثر ورزش کردن های زیاد و پوشیدن لباس زیرهای تنگ می تواند باعث ایجاد جوش و توده در ناحیه ی تناسلی بشود. چرا که چربی می تواند به عنوان روان کننده عمل کرده و منافذ طبیعی پوست را ببندد.
• تماس با درماتیت: تماس با درماتیت یک نوع از اگزماست که به دلیل تماس آلت تناسلی با مواد تحریک کننده یا آلرژی زا ایجاد می شود. شامپو و برخی مواد شوینده، ژل ها و لوسیون های دارویی، کاندوم و برخی روان کننده ها، دوش واژن، تامپون های بهداشتی، ادرار و مایع منی از مواد تحریک کننده ای هستند که می توانند باعث ایجاد توده های ناحیه تناسلی شوند.

 

چگونه توده های ناحیه ی تناسلی را درمان نماییم؟

غالبا توده های ناحیه ی تناسلی به صورت خود به خودی برطرف می شوند ولی در صورت رفع نشدن می توانید از روش های درمانی استفاده نمایید. انواع روشهای درمان توده های ناحیه تناسلی عبارتند از:

• تعیین علت
• عامل ایجاد کننده را حذف نمایید
• بهداشت را رعایت نمایید
• توده ها را دست کاری نکنید
• گرما درمانی
• استفاده از دارو

تعیین علت

برای این که بتوانید به خوبی توده های ناحیه ی تناسلی را درمان نمایید، بایستی هر مدل محصول یا فعالیت و یا عواملی را که می تواند بر این ناحیه تاثیر بگذارد را شناسایی و یادداشت نمایید.

عامل ایجاد کننده را حذف نمایید

زمانی که علت ایجاد این عارضه مشخص شد، آن را حذف نمایید. مثلا اگر مشکل در اصلاح نمودن است، از تیغ های جدید استفاده کرده و در زمان تیغ زدن در سمت و سوی رشد مو این کار را انجام دهید. هیچ وقت خشک اصلاح نفرمایید. از مصرف روغن به روی پوست خودداری نمایید، چرا که روغن می تواند باکتری را داخل فولیکول ها محبوس کند.

بهداشت را رعایت نمایید

یکی از روش های درمان توده های ناحیه تناسلی رعایت بهداشت است. رطوبت و گرما دو عاملی هستند که می توانند به ایجاد باکتری در ناحیه ی تناسلی کمک کنند. هر روز ناحیه ی تناسلی خود را با صابون و آب گرم بشویید. از شورت های پنبه ای استفاده نمایید و اجازه بدهید که پوست شما نفس بکشد و از پوشیدن لباس زیر هایی که رطوبت و گرما را به خود می گیرد دوری کنید. پدهای بهداشتی خود را در هنگام قاعدگی به صورت منظم تعویض نمایید.

توده ها را دست کاری نکنید

هیچ گاه برجستگی ها و توده های ناحیه ی تناسلی خود را دست کاری نکنید. چرا که این کار می تواند باعث وخامت اوضاع بشود. برخی از این توده ها همچنان که بزرگتر می شوند، دردناک تر شده و میزان چرک بیشتری را در خود جمع می کنند.

گرما درمانی

گرما درمانی از دیگر روشهای درمان توده های ناحیه تناسلی است. برای این که از درد و خارش این توده ها بکاهید، می توانید منطقه را کمپرس گرم نمایید. برای این کار حوله ای را گرم نموده و پیش از گذاشتن به روی پوست، آن را فشار دهید. شما می توانید این کار را چندین بار در روز انجام دهید. همیشه پیش از تن کردن لباس زیر، منطقه را خشک کرده تا مانع از رشد باکتری در این ناحیه شوید.

استفاده از دارو

با پزشک خود در رابطه با مصرف داروهای مناسب مشورت نمایید. چنانچه مشکل مولوسکوم کونتاژیوزوم باشد، معمولا به صورت خود به خودی رفع می شود. اما اگر مشکل درماتیت تماسی باشد، مصرف آنتی هیستامین ها یا داروهای موضعی توصیه می گردد.

عفونت ها را هم با مصرف آنتی بیوتیک خوراکی یا موضعی می توان درمان نمود.

فیستول چه علائمی دارد ؟

فیستول چه علائمی دارد ؟ یا اصلا فیستول چیست؟ خیلی از افراد این سوال را میپرسند. در پاسخ به این افراد باید گفت: چنانچه ارتباطی غیر عادی بین اندام ها ایجاد بشود، عارضه ی فیستول ایجاد می شود. فیستول می تواند در بخش های مختلف بدن همراه با درد ایجاد بشود. اما مهم ترین نقطه ای که می تواند ایجاد بشود، مقعد می باشد.

بر این اساس می تواند در سیستم تنفسی، سیستم گوارشی، سیستم ادراری تناسلی، سیستم ماهیچه ای و محدوده ی چشم ایجاد بشود. ما در این مقاله به بررسی این موضوع که فیستول چه علائمی دارد ؟ می پردازیم.

 

شکاف در ناحیه مقعد از علائم فیستول

فیستول چه علائمی دارد ؟ شکاف در ناحیه ی مقعد یکی از علائم فیستول مقعدی است. با این عارضه فرد در هنگام حرکات روده، احساس درد و پریشانی می کند. همچنین می تواند بعد از دفع خون ببیند.

در رابطه با این سوال که فیستول چه علائمی دارد ؟ باید گفت: برخی از این نشانه ها عبارت است از:

• احساس درد بعد از دفع مدفوع
• خارش و سوزش در اطراف مقعد
• التهاب و تغییر رنگ پوست در اطراف ناحیه ی مقعد
• وجود برجستگی در ناحیه ی مقعد
• ترشح چرکی از یک یا حتی دو سوراخ در ناحیه ی مقعد
• درجه حرارت بالا
• بی اختیاری مدفوع

 

راه های پیشگیری از فیستول مقعدی

باید گفت راه مشخص و واضحی برای پیشگیری از فیستول مقعدی وجود ندارد. اما شما می توانید با رعایت چند نکته این بیماری را کنترل نمایید. این چند نکته عبارتند از:

• عدم رابطه ی جنسی مقعدی
• رعایت یک رژیم غذایی مناسب پر فیبر برای دچار نشدن به یبوست
• روزانه 8 تا 9 لیوان آب بنوشید. آب می تواند در پیشگیری از یبوست بسیار کارآیی داشته باشد.
• رعایت بهداشت فردی
• اجتناب از مصرف نوشیدنی های الکلی و مواد مخدر
• انجام ورزش به صورت منظم

 

روش های درمانی فیستول

برای درمان فیستول هیچ گونه درمان دارویی و خانگی وجودد ندارد. اما پزشک می تواند برای کاهش عفونت، آنتی بیوتیک تجویز کند. بنابر این برای درمان بیماری چاره ای جز جراحی باقی نمی ماند.

یکی از روش های درمان، جراحی باز است که می تواند به دوصورت بی حسی موضعی و بیهوشی کامل انجام بگیرد. پزشک در این نوع از جراحی، فیستول بیمار را برش زده و بیمار می تواند تا یک روز بستری بماند. روش جدیدتر  و بهتر درمانی، لیزر است.

 

مزایای درمان با لیزر فیستول

در لیزر نیازی به بستری و بیهوشی در بیمارستان نبوده و فرد با بی حسی موضعی درمان می گردد. خونریزی ناشی از لیزر نسبت به جراحی باز خیلی کمتر است. بعد از عمل لیزر فرد می تواند به راحتی فعالیت روزانه اش را شروع نماید. لیزر نسبت به جراحی باز درد بسیار کمتری دارد.

در درمان با لیزر چنانچه فرد به سایر بیماری های مقعدی مثل شقاق و بواسیر مبتلا باشد، می تواند آن ها را به صورت همزمان و بدون کوچکترین خونریزی و درد درمان نماید. همچنین هزینه ی درمان با لیزر نسبت به سایر عمل های جراحی پایین تر است.

در لیزر امکان بروز عفونت وجود ندارد. در حالی که بسیاری از افراد، در جراحی باز دچار عفونت می شوند. بعد از لیزر امکان عود مجدد بسیار کم است و نسبت به جراحی باز  نیاز به صرف زمان و هزینه ی کمتری است.

 

مراقبت های لازم بعد از عمل فیستول

فرد می تواند بعد از عمل طبق دستور پزشک، برای ساکن کردن درد از مسکن استفاده نماید. البته باید مسکن هایی را مصرف نمایید که منجر به یبوست نشوند. چرا که یبوست خود می تواند شرایط بیماری شما را بدتر نماید. داروها بایستی در زمان تعیین شده و به صورت کامل مصرف گردند.

ممکن است که پزشک برای بعضی افراد، آنتی بیوتیک تجویز کرده باشد، بیماران بایستی دقت نمایند که آن ها را به صورت منظم و دقیق مصرف نمایند. گفتنی است که تجویز آنتی بیوتیک بیشتر در بیماران دیابتی یا افرادی که به اختلالات ایمنی دچار هستند توصیه می شود.

نشستن در آب ولرم و خوردن ملین نیز می تواند شرایط بعد از عمل شما را بهبود ببخشد. همچنین بعد از عمل توصیه می شود که پانسمان های خود را به طور مرتب تعویض نموده و روزانه 3 مرتبه و هر بار به مدت پانزده دقیقه به صورت نشسته، حمام آب گرم بگیرید. حمام آب گرم باعث می شد که زخم ها به سرعت بهبود یابند.

 

عوارض پس از عمل فیستول

عوارض پس از عمل فیستول عبارتند از:

• ترشحات غیر طبیعی
• درد شدید
• خونریزی مقعدی شدید
• تب بالای 38 درجه
• حالت تهوع شدید
• یبوست
• عفونت
• مشکل در هنگام دفع ادرار

چنانچه پس از عمل جراحی فیستول هر یک از عوارض بالا را داشتید، به پزشک خویش مراجعه نمایید. چرا که ممکن است هر یک از این عوارض علامت بیماری جدید دیگری باشد.

فیستول چیست؟

فیستول به هر گونه ارتباط و اتصال غیر طبیعی بین دو بافت یا دو ارگان بدن می گویند.
فیستول مقعدی زمانی ایجاد می شود که غده های درون مقعدی دچار انسداد شوند. با گرفتن این غده ها، ورم هایی ایجاد می شود که می تواند منجر به فیستول بشود.

خونریزی مقعدی، درد، التهاب، سوزش و ورم مقعدی از جمله نشانه های این بیماری هستند. ما در مقاله ی زیر به بررسی این موضوع که فیستول چیست و چگونه درمان می شود؟ می پردازیم.

فیستول کجا تشکیل میشود؟

در مورد این موضوع که فیستول چیست و چه نقاطی را در بدن می تواند درگیر کند؟ باید گفت: در بدن انسان این اتصالات غیر طبیعی می تواند انواع مختلف فیستول را بوجود بیاورد. اما شایع ترین آن ها معمولا در نقاط زیر ایجاد می شود:

• فیستول تنفسی
• فیستول گوش داخلی
• فیستول چشم
• فیستول گوارشی
• فیستول مقعدی
• فیستول سینوسی
• فیستول ادراری تناسلی
• فیستول ماهیچه ای

اما شایع ترین فیستول ها، فیستول مقعدی بوده که از بیماری های نشیمنگاه یا مقعدی به حساب می آید. گفتنی است که این بیماری مقعدی با توجه به نوع ارتباط و محل ایجاد اقسام گوناگونی دارد.

این بیماری با خونریزی و درد زیادی همراه بوده و بیمار می تواند در محل فیستول خود با ترشحاتی خون آلود و چرکی مواجه گردد. در بعضی موارد حتی از سوراخ فیستول نیز مدفوع خارج می شود که می تواند بسیار آزار دهنده باشد.

علت بروز فیستول مقعدی چیست؟

آبسه ی مقعدی در صورت  درمان نشدن، می تواند به فیستول مقعدی تبدیل بشود. طوری که تقریبا نیمی از اشخاص مبتلا به آبسه ی مقعدی به فیستول مقعدی دچار خواهند شد. اما در موارد دیگری ممکن است علت خاصی در ایجاد آن موثر باشد. برخی از علل این بیماری عبارتند از:

• ابتلا به بعضی بیماری های جنسی مثل سیفلیس یا کلامیدیا، احتمال بروز فیستول مقعدی را بالا می برد.
• سرطان نیز می تواند زمینه ساز این بیماری باشد.
• بیماری کرون، در یک چهارم مواقع در ابتلا به فیستول موثر است. کرون یک بیماری گوارشی بوده که با علائمی مثل کاهش وزن، دردهای شکمی و تهوع و استفراغ همراه است.
• تغییر شکل سلولی که ناشی از زخم حاصله از تروما و ضربه باشد نیز می تواند منجر به فیستول مقعدی گردد.

 

فیستول مقعدی چگونه تشخیص داده می شود؟                  

چنانچه بیمار به فیستول مقعدی دچار شده باشد، پزشک می تواند به راحتی آن را با معاینه ی بالینی و مشاهده ی عینی تشخیص دهد. غالبا فیستول سرباز شده به راحتی از روی پوست قابل تشخیص می باشد. ممکن است در مواقعی به معاینه ی انگشتی مقعد نیاز باشد.

چنانچه پزشکان به فیستول مقعدی شک نمایند، به بیماران خود توصیه می کنند که تست های تشخیصی مثل سونوگرافی، فیستولوگرافی، پروکتوسکوپی، آنوسکوپی، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، ماده ی حاجب و سیگموئیدوسکوپی را انجام دهند.

پزشک بعد از تشخیص نوع فیستول، درمورد درمان مناسب بیمار تصمیم گیری خواهد کرد.

 

انواع فیستول

فیستول مقعدی یک شکل نبوده و با توجه به نوع آن و همچنین بافت هایی که به همدیگر متصلند، ممکن است در نقاط مختلفی بوجود آید. این اتصال می تواند بسیار کوتاه و ساده و یا پیچیده و طولانی باشد. انواع فیستول عبارتند از:

• فیستول اکسترا اسفنکتریک: این فیستول از بخش راست روده آغاز شده و به قسمت پایین ادامه می یابد. گفتنی است که این کانال توسط عضله لواتور به پوست اطراف مقعد می رسد. معمولا این فیستول در اثر بیماری های التهابی مثل آبسه، آپاندیس و کرون بوجود می آید.
• فیستول زیر مخاطی: این فیستول نیز بسیار ساده بوده و به شکل کانالی سطحی از قسمت زیر مخاط عبور می نماید.
• فیستول ترانس اسفنکتریک: این نوع فیستول از میان عضلات خارجی یا داخلی یا از ناحیه پشت مقعد شروع شده و از عضله اسفنکتر خارجی رد می نماید. شکل این فیستول مثل یک U بوده، به همین علت به این فیستول، نعل اسبی نیز گفته می شود.
• فیستول سوپر اسفنکتریک: در این نوع از فیستول، منشا کانال از میان عضلات اسفنکتر خارجی و داخلی شروع شده و به سمت و سوی بالا گسترش می یابد. گفتنی است این کانال از بین عضلات پوبورکتالیس رد شده و با فاصله ی 1 اینچی از مقعد بیمار به سطح پوست انتشار می یابد.
• فیستول اینتر اسفنکتریک: این نوع از فیستول بسیار شایع بوده ، طوری که حدود 70% از بیماران به این نوع فیستول دچار هستند. منشا آن نیز از میان عضلات اسفنکتر خارجی و داخلی مقعد شروع شده، سپس با عبور از عضله اسفنکتر داخلی از نزدیک مقعد بیمار از پوست بیرون می آید. خونریزی، سوزش، درد، خروج ترشحات خون آلود و چرکین، حتی خروج ترشحاتی بدبو از بارزترین نشانه های این نوع از فیستول است.

درمان فیستول

در رابطه با این موضوع که فیستول چیست و درمان فیستول به چه شکل است؟ باید گفت: فیستول با درمان های دارویی درمان پذیر نبوده و تا به حال دارویی برای درمان آن کشف نشده است. اما داروهایی هستند که می توانند علائم و عفونت های این بیماری را مثل درد را بهبود ببخشند.

درمان قطعی فیستول، لیزر و جراحی است. از مزایای لیزر می توان به کاهش چشمگیر خونریزی و درد، قطعی بودن درمان، پیشگیری از عوارض بیماری مثل بی اختیاری اشاره نمود.

 

مواد غذایی مناسب برای درمان فیستول

توصیه می شود برای بهبود سریع تر و همچنین نتیجه بهتر از یک رژیم غذایی مناسب استفاده نمایید. برخی از این توصیه های تغذیه ای عبارتند از:

• چنانچه به فیستول مقعدی دچار هستید از سزیجات و میوه جات بیشتری استفاده نمایید. بدین وسیله هم به یبوست دچار نمی شوید و هم ایمنی و سلامت بدن شما تضمین می گردد.
• برای کاهش درد فیستول، روزانه بین 8 تا 9 لیوان آب میل نمایید. آب یبوست را برطرف کرده و بدین وسیله می تواند فیستول را تا حد زیادی بهبود ببخشد. همچنین آب می تواند سموم بدنتان را دفع نماید.
• لبنیات، آجیل و حبوبات فراوانی مصرف نمایید. این مواد حاوی املاح و ویتامین های فراوانی بوده که باعث بهبود ایمنی بدنتان می شود.
• پیاز و سیر زیادی مصرف نمایید. پیاز و سیر جزئ انتی بیوتیک های طبیعی شناخته شده و می تواند نقش موثری در کاهش عفونت های فیستول و کاهش نشانه ها و علائم آن داشته باشد.
• در برنامه ی غذایی خود، روغن زیتون بیشتری مصرف نمایید. چرا که این ماده چربی های سالمی دارد و باعث بهبود سیستم گوارشی شما می شود.
• روزانه عسل بیشتری مصرف نمایید. عسل باعث ترمیم زخم های فیستول می شود. روزانه مقداری عسل با آب گرم ترکیب نموده و میل نمایید.
• غذای خود را در وعده های زیادتر و حجم کوچک تر استفاده نمایید. چرا که اگر روده ها برای هضم حجم کوچکتری از غذا را داشته باشند، به ناحیه ی مقعد و روده ها فشار کمتری وارد می شود.

دلایل بروز فیستول چیست؟

فیستول چیست؟

فیستول مقعدی کانالی است که در زیر پوست تشکیل شده و غدد مسدود شده  عفونی را به قسمت آبسه شده ی مقعد متصل می نماید.

به عبارت دیگر هر گونه ارتباط غیر طبیعی بین دو اندام بدن را که از داخل آن عفونت خارج بشود، فیستول می گویند. فیستول ممکن است به علت سل یا بیماری های مقاربتی ایجاد شده باشد.

ما در مقاله ی زیر به بررسی این موضوع که دلایل بروز فیستول چیست؟ می پردازیم.

علائم فیستول مقعدی

فیستول مقعدی دارای نشانه ها و علائم متعددی است. اما در حالت کلی بیمار بیشتر به علت ترشحات مداوم عفونت از دهانه ی خارجی فیستول به نزد پزشک می رود. از جایی که ترشحات فیستول همیشه خالی می شود، بنابر این بیماران به خاطر درد به پزشک مراجعه نمی کنند، بلکه علت اصلی مراجعه ی بیماران، خارش یا سوزش ناشی از ترشحات است.

گفتنی است که در بیشتر موارد، تنها دهانه ی خارجی فیستول دیده می شود، طوری که گاهی فقط یک برآمدگی که از داخل آن چرک به بیرون می آید دیده می شود. در حالت کلی، علائم زیر جزء نشانه های اصلی فیستول به شمار می رود:

• وجود یک برجستگی دردناک و سفت به هنگام لمس
• ترشح متناوب یا مداوم
• تغییر رنگ پوست در اطراف فیستول
• درد در هنگام اجابت مزاج یا بعد از عمل دفع
• تب
• خونریزی

آبسه مهم ترین علت بروز فیستول

در رابطه با این سوال که دلایل بروز فیستول چیست؟ باید گفت: مهم ترین دلیل ایجاد فیستول آبسه است. اگرچه دلایل دیگری را نیز می توان برای آن برشمرد که مهم ترین آن ها عبارتند از:

• از میان رفتن بافت به دلیل گسترش آبسه ی زمینه ای
• گسترش عفونت به علت پارگی در ناحیه ی مقعد
• سرطان، اشعه درمانی، عفونت راست روده، ضربه
• بیماری های التهابی مثل کرون
• آپاندیس
• درمان تزریقی بابت بواسیر داخلی
• زخم ناشی از استخوان ماهی و یا پوسته ی تخم مرغ، زمانی که دفع می شود.
• بیماری سل
• بیماری های مقاربتی

 

بیماری کرون

کرون جزء بیماری هایی است که در آن لوله ها و دستگاه گوارشی ملتهب می شوند و این از دیگر علل بروز فیستول است. چنانچه علت ایجاد کننده فیستول، کرون باشد، با علائم متفاوتی بروز خواهد کرد که می تواند در تشخیص بیماری کمک کننده باشد. در 25% موارد، بیماری کرون در ایجاد فیستول مقعدی نقش دارد. کرون دارای علایمی مثل شکم درد، کاهش وزن، تهوع و استفراغ و عدم اشتها می باشد.

سل

سل عفونتی باکتریایی است که غالبا ریه های بیمار را تحت تاثیر خود قرار می دهد و این یکی از دلایل بروز فیستول است. سل میتواند در نقاط مختلف بدن مثل راست روده ایجاد بشود و موجب فیستول و آبسه ی مقعدی بشود.

بیماری های مقاربتی

بیماری های جنسی مثل سیفلیس یا کلامیدیا نیز می تواند احتمال ایجاد فیستول های مقعدی را افزایش بدهد.

 

 

روش های تشخیص فیستول

انجام معاینه جزء نخستین روش های تشخیص فیستول است. سپس انجام گرافی های متنوع زیر که برای تشخیص فیستول به کار برده می شود:

• ام آر آی: ام آر آی برای تشخیص فیستول بسیار کمک کننده است، اما متاسفانه ارتباط دقیق میان اسفنکتر و مسیر فیستول را نشان نمی دهد.
• فیستولگرافی: به طور کلی می توان گفت که این روش، نمی تواند خیلی موثر باشد. چرا که معمولا در گزارشات فیستولگرافی این گونه نوشته شده که به یک سوراخ فیستول، ماده ای تزریق شد، چند سانت به داخل رفت یا داخل نشد. در نهایت نیز به داخل مقعد راه ندارد.

گفتنی است این گزارش به هیچ وجه صحیح نمی باشد. چون که اگر به مقعد راه نداشت، بسته می شد و از آن عفونت خارج نمی شد. بنابراین می توان گفت که این شیوه ی تشخیص درست نمی باشد.

• سونوگرافی آندوآنال: این روش جزء موثرترین روش های تشخیص فیستول به حساب می آید. چرا که به شکل دقیق، ضخامت اسفنکتر خارجی، داخلی و مسیر فیستول را که به کدام بخش اطراف مقعد راه پیدا کرده را تعیین می کند.

 

درمان فیستول مقعدی چگونه است؟

برای درمان فیستول داروی خاصی وجود نداشته، به همین علت برای درمان آن، از عمل به شیوه سنتی و یا لیزردرمانی استفاده می شود. درمان فیستول با استفاده از لیزر، در درمانگاه یا مطب انجام شده و نیازی به مراجعه به بیمارستان نیست. برای درمان فیستول مقعدی روش های زیر انجام می شود:

• برای فیستول های ساده مقعدی، پزشک ماهیچه ها و پوست اطراف تونل را برداشته، این کار وی باعث التیام داخلی بیمار می شود.
• پزشک برای بستن فیستول از پلاگ استفاده می کند.
• پزشک برای فیستول های وخیم، لوله ای (ستون) را داخل منفذ می گذارد. این کار به او کمک می کند که مایعات عفونی پیش از جراحی خارج بشوند. این کار می تواند 6 هفته و یا بیشتر طول بکشد.

پزشک با توجه به این که فیستول کجا قرار داشته باشد، ماهیچه های مرتبط با اسفنگتر را بر می دارد. پزشک تلاش می کند که به دریچه ها آسیب نرسد، ولی ممکن است پس از جراحی مدتی کنترل روده ها سخت تر گردد.

درمان فیستول مقعدی در زنان

فیستول مقعدی یک اصطلاح پزشکی بوده که به آلودگی پوست و باز شدن عضلات در انتهای دستگاه گوارش اطلاق می گردد. بیشتر فیستول های مقعدی راهی به جز عمل جراحی ندارند. جراحی توسط پزشک عمومی انجام شده و مدت زمان لازم برای عمل نیز حدود نیم ساعت است. ما در مقاله زیر به بررسی این موضوع که درمان فیستول مقعدی در زنان چگونه است؟ می پردازیم.

علائم فیستول مقعدی

فیستول مقعدی در خانم ها می تواند موجب بشود که محتویات میکروبی به زیر پوست رفته و باعث آبسه یا ترشح یا عفونت یا ایجاد حالتی مانند جوش چرکی می شود. فیستول مقعدی می تواند باعث درد ناحیه مقعدی شود. البته بعد از تخلیه ترشحات، درد فروکش می کند. فیستول جزء بیماری های نشیمنگاه بوده که بایستی به موقع درمان بشود تا به توده های ناحیه ی تناسلی تبدیل نشود.

برخی از علائم فیستول مقعدی عبارت است از:

• ترشح متناوب یا مداوم
• درد در هنگام اجابت مزاج یا بعد از دفع مدفوع
• تغییر رنگ پوست در اطراف فیستول
• وجود یک برجستگی دردناک و سفت به هنگام لمس

انواع آبسه های مقعدی

آبسه مقعدی می تواند سطحی باشد و با درد و ورم همراه باشد. معمولا محل آبسه از دیگر نقاط گرم تر بوده و با التهاب و قرمزی بافت های اطراف همراه خواهد بود.

شایع ترین نوع آبسه، نوع سطحی آن است. گاهی نیز ممکن است عفونت آبسه به بخش های عمیق تر پوست نفوذ کرده و انواع عمقی آن را ایجاد کند.

این آبسه به تدریج دردناک تر و متورم تر شده، طوری که نشستن و راه رفتن بیمار دچار مشکل می شود. گاهی نیز به صورت خود به خودی دهانه ی آبسه باز شده و چرک و خون آن تخلیه می گردد. به دنبال تخلیه ی چرک و عفونت ازشدت درد نیز کاسته می شود.

عمل جراحی برای درمان فیستول

در رابطه با این موضوع که درمان فیستول مقعدی در زنان چگونه است؟ باید گفت: برای درمان فیستول از عمل جراحی استفاده می شود. برای برداشتن فیستول از یک جراحی کوچک استفاده می شود. عمل از طریق بی حسی موضعی یا بیهوشی عمومی انجام می گیرد. پس از عمل نیز بیمار عصر همان روز و یا روز بعد مرخص می گردد.

لیزر بهترین نوع عمل برای درمان فیستول است. بیمار پس از عمل لیزر، درد و خونریزی کمی دارد. برخی دیگر از مزایای عمل لیزر عبارت است از:

• لیزر به صورت سرپایی و بدون نیاز به بیهوشی انجام پذیر است.
• بیمار بعد از عمل لیزر فقط یک شب استراحت می کند.
• همزمان با لیزر فیستول می توان شقاق و هموروئید را نیزدرمان نمود.
• بیمار بعد از لیزر، سریع تر به روال عادی زندگی خود برمی گردد.
• لیزر موجب کاهش عفونت در محل عمل می شود. چرا که لیزر باعث استریل شدن محیط عمل می شود.
• با لیزر احتمال اتنقال بیماری هایی مثل ایدز و هپاتیت به صفر می رسد.

چنانچه فیستول به موقع درمان نشود، علائم عفونت آن گسترش یافته و در بدن پخش می گردد. چنانچه آبسه در اشخاص مسن یا اشخاص دیابتی دیر درمان شود، می تواند خطر جانی به دنبال داشته باشد.

مراقبت های لازم بعد از عمل لیزر

بایستی بعد از درمان فیستول مقعدی در زنان مراقبت های لازم انجام بشود. مراقبت های لازم بعد از عمل به صورت نشستن درآب گرم مخلوط به بتادین، 3 الی 4 مرتبه در روز و هر مرتبه به مدت 20 دقیقه است. این کار باید تا 2 هفته ادامه پیدا کند. برای ساکن شدن درد نیز می توانید طبق تجویز پزشک از داروی مسکن استفاده نمایید.

در اشخاص سالمی که نشانه ای از عفونت و تب وجود ندارد، نیازی به مصرف آنتی بیوتیک نیست. برای بعضی اشخاص از جمله افراد دیابتی یا افرادی که سیستم ایمنی بدنشان دچار اختلال شده، تجویز می گردد.

همچنین افراد بعد از عمل بایستی از یک رژیم غذایی ملین و پر فیبر استفاده نمایند تا از بروز یبوست در آن ها جلوگیری به عمل آید. مصرف شیر یا آب و خوردن آب آلو برای درمان یبوست کمک کننده است.

تا چند روز پس از عمل، روزی 1 یا 2 بار حمام کنید یا دوش بگیرید. مقعد خود را پس از اجابت مزاج به خوبی شست و شو دهید.

برای کاهش فشار به روی زخم، از نشستن به روی آن خودداری نمایید. حتی الامکان برای نشستن از یک بالش کمک بیرید. به این صورت که در زمان نشستن بالشی را زیر باسن خود بگذارید تا فشار کمتری به زخم شما وارد گردد.

همچنین توصیه می شود در موعد مقرر، روند درمانی خود را پیگیری نمایید. یعنی در زمان تعیین شده به نزد پزشک رفته و تحت نظر او باشید. البته در صورت وجود عارضه نباید تا زمان ویزیت صبر نمایید. بلکه باید هر چه سریع تر پزشکتان را از مشکل خویش مطلع سازید.

عارضه های احتمالی پس از جراحی فیستول مقعدی

برخی عارضه های احتمالی پس از جراحی فیستول مقعدی عبارت است از:

• عفونت
• خونریزی شدید
• حالت تهوع
• یبوست ( عدم دفع برای 3 روز )
• اسهال( در 24 ساعت، بیش از 3 مرتبه مدفوع آبکی داشتن)
• ترشح، درد و یا تورم افزایش یافته
• بی احتیاطی مقعدی
• تب
• مشکل در دفع ادرار

درمان های فیستول و انواع درمان های خانگی آن

فیستول مقعدی چیست؟

فیستول مقعدی یکی از بیماری های شایع مقعدی است که معمولا بسیار آزار دهنده و ناخوشایند است. این بیماری در اثر بوجود آمدن اتصالی غیر طبیعی بین دو بافت بدن ایجاد شده و تنها درمان قطعی آن عمل جراحی است.

جراح به کمک عمل، مجرای فیستول را خالی کرده و از بین می برد. امروزه محققان در جستجوی راه هایی هستند که بتوانند آن را جایگزین عمل جراحی نمایند. در این زمینه موفقیت های زیادی نیز کسب نموده اند. ما در مقاله ی زیر به بررسی انواع روش های درمان فیستول می پردازیم.

درمان های خانگی فیستول مقعد

در رابطه با این سوال که انواع روش های درمان فیستول چیست؟ باید گفت: درمان های خانگی فیستول می تواند باعث کاهش درد، عفونت و التهاب فیستول بشود ولی قادر به درمان آن نخواهد بود. در حقیقت رژیم غذایی می تواند نقش زیادی را در تسریع روند درمانی ایفا کند.

یبوست می تواند شرایط فیستول را بدتر کند. بنابر این با رعایت رژیم غذایی حاوی فیبر می توان از تشدید این بیماری پیشگیری نمود. فرد باید با مصرف همزمان فیبر به مقدار زیاد آب بنوشد تا این فیبر بتواند به صورت بهتر در روده ها عمل نماید.

برخی مواد غذایی که حاوی فیبر هستند عبارتند از:

• نان قهوه ای
• جوانه ی گندم
• برنج قهوه ای
• سیب
• گلابی
• موز
• ماکارونی
• کلم بروکلی
• جو
• هویج
• پیاز
• گوجه فرنگی
• فلفل سبز
• اسفناج

همچنین توصیه می شود که از مصرف مواد بسیار گرم و تند خودداری نمایید. چرا که باعث می شود درد و خونریزی هنگام اجابت مزاج بیشتر بشود. همچنین توصیه می شود که چند راهکار خانگی را رعایت فرمایید.

راهکار های خانگی در درمان فیستول

• از پاک کردن و تمیز کردن بیش از حد ناحیه ی مقعدی اجتناب نمایید. چرا که می تواند باعث خارش و تحریک آن منطقه بشود.
• زنجبیل ماده ای است که برای کاهش سفتی عضلات و همچنین کاهش درد استفاده می شود. این ماده در درمان حالت تهوع و تقویت سیستم ایمنی بدن کاربرد دارد. چای زنجبیل نیز با درمان یبوست باعث تسکین فیستول مقعدی می شود.
• عسل نیز میتواند در بهبود عفونت مفید باشد. طی تحقیقات انجام شده، عسل یک ماده ی ضد باکتری بوده که مصرف مداومش می تواند باعث سم زدایی و بهبود کلی سلامت بدن شود.
• روغن درخت چای نیز با خاصیت ضد ویروسی، ضد باکتریایی و ضد عفونی کنندگی در درمان فیستول به کار می رود.
• سیر و پیاز نیز با داشتن خاصیت ضد میکروبی و ضد باکتریایی، یک درمان بسیار عالی برای بیماری فیستول به کار می رود. با مصرف سیر و پیاز تورم و درد در چند ساعت کاهش پیدا می کند. پزشکان توصیه می کنند که بیماران، سیر و پیاز را برای محافظت از عفونت های ویروسی و تقویت سیستم ایمنی استفاده نمایند.

دارو فقط برای کاهش علائم به کار می رود

همانطور که در بالا نیز به آن اشاره کردیم محققان در پی راه هایی هستند که بتوانند آن را جایگزین عمل جراحی نمایند. فعلا هیچ گونه دارویی برای درمان قطعی فیستول کشف نشده است. دارو تنها می تواند برای کاهش علائم به کار رود. پزشک در مواردی، خصوصا پیش از عمل جراحی، به منظور کاهش نشانه ها و علائم بیماری از داروهای آنتی بیوتیک و ضد التهاب استفاده می کند.

از جایی که فیستول محل جمع شدن عفونت و چرک است، می توان پیش از عمل، برای کاهش عفونت و چرک از آنتی بیوتیک استفاده نمود. مصرف یک دوره کامل از آنتی بیوتیک علاوه بر این که عفونت و چرک محل فیستول را کاهش می دهد، میزان موفقیت عمل را هم تا حد زیادی افزایش می دهد.

با کمک قرص ها و پمادهای ضد التهاب نیز می توان التهابات فیستول را تا حد زیادی کاهش داد. پزشک، برای کاهش درد  فیستول نیز، قرص های مسکن فاقد کدئین توصیه می کند.

لیزر درمانی

در رابطه با موضوع انواع روش های درمان فیستول باید گفت: لیزر درمانی می تواند بدون درد و خونریزی فیستول را درمان کند. عمل لیزر سرپایی است و به بیهوشی نیازی ندارد.

لیزر نسبت به جراحی باز با سرعت بیشتر و مدت محدود تر انجام می شود. فرد بعد از لیزر می تواند سریع تر به کار و فعالیت روزانه ی خود باز گردد. در این روش احتمال بی اختیاری مقعدی و همچنین احتمال عود و یا عفونت کم تر از دیگر روش هاست.

همچنین در عمل لیزر احتمال انتقال بیماری هایی مانند اچ آی وی و هپاتیت و مانند آن به صفر می رسد. پزشکان هم از این روش به علت کم تهاجمی بودن و آسان بودن بیشتر از عمل های باز و قدیمی استقبال می کنند.

چسب فیبرین

در رابطه با این سوال که انواع روش های درمان فیستول چیست؟ باید گفت: هم اکنون تنها روش درمانی غیر جراحی، چسب فیبرین است. در این روش، ماده فیبرینی توسط منفذ فیستول تزریق می شود، سپس منفذ فیستول به وسیله ی بخیه مسدود می شود.

این یک روش بدون درد، ساده و امن است که میزان استرس بیمار را به حداقل می رساند. میزان موفقیت اولیه این روش بالا و حدود 77% است که در طی شانزده ماه به چهارده درصد کاهش پیدا می کند.